Wydawca treści
Park Krajobrazowy Pogórza Przemyskiego
fot.M.Sudoł
fot.A.Tarabuła
fot.A.Tarabuła
Park Krajobrazowy Pogórza Przemyskiego utworzony został w 1991 r. na mocy Rozporządzenia Wojewody Przemyskiego Nr 11 z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie wprowadzenia ochrony terenów posiadających walory krajobrazowe przed ich niszczeniem bądź utratą tych walorów (Dz. Urz. Woj. Przemyskiego Nr 17, poz. 100). Obowiązującym dokumentem określającym jego powierzchnię, granice, oraz obowiązujące zakazy i nakazy jest aktualnie uchwała Nr XXXIX/792/13 Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28 października 2013 r w sprawie Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego.
Całkowita powierzchnia Parku wynosi 60 561 ha, z czego w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Dynów leży 12 893,65 ha, a 5030,62 ha stanowią grunty Nadleśnictwa.
Park Krajobrazowy Pogórza Przemyskiego, będący jednym z większych parków krajobrazowych w Polsce, obejmuje jedyny w Polsce fragment najbardziej wysuniętych na zachód dwóch pogórzy Karpat Wschodnich – Pogórza Przemyskiego i w niewielkiej części Pogórza Dynowskiego. Jest to szczególna część łuku karpackiego Pogórza z dobrze zachowanym krajobrazem naturalnym o charakterystycznym, rusztowym układzie grzbietów górskich, poprzecinanych równoleżnikowo dolinami rzek i potoków. Park obejmuje tereny w większości zalesione i stosunkowo mało zaludnione w porównaniu z innymi rejonami Pogórza Karpackiego.
Cały obszar Pogórza Przemyskiego leży w dorzeczu Sanu. Inne ważniejsze cieki w granicach Parku to dopływy Sanu: Jawornik, Stupnica, Cisowa i Wiar oraz dopływ Wiaru – Turnica. Doliny Sanu, a zwłaszcza Wiaru, mają na wielu odcinkach charakter przełomowy.
Lasy stanowią około 60% ogólnej powierzchni Parku. Zbiorowiska roślinne są różnorodne. W najwyższych partiach Pogórza występują dobrze wykształcone fragmenty buczyny karpackiej w formie reglowej, nieco niżej znajduje się zespół podgórskiej formy buczyny karpackiej. Na najniżej położonych terenach dominują grądy, a w dolinach rzek i potoków zachowały się lasy łęgowe oraz olszynki karpackie. W dominującej na terenie Parku podgórskiej formie buczyny karpackiej, w drzewostanie obok buka występuje dość licznie jodła, a także świerk, jawor i wiąz górski. Na uwagę zasługuje występowanie stanowiska rzadkiej brzozy czarnej, interesujących zbiorowisk roślinności kserotermicznej (na nasłonecznionych stokach wzgórz) oraz na niewielkich fragmentach, torfowisk przejściowych i wysokich.
W granicach Parku znajduje się wiele cennych zabytków architektury, m.in. jeden z najcenniejszych w Polsce renesansowy zamek w Krasiczynie otoczony starym parkiem, zespół kościelno-klasztorny franciszkanów w Kalwarii Pacławskiej (XVIII w.), kościoły, cerkwie oraz zabytkowe cmentarze.
Najnowsze aktualności
Wrzesień w Borownicy
Wrzesień w Borownicy
Obchody wojny obronnej 1939 w Borownicy
W niedzielę 9 września, w 79. rocznicę wojny obronnej 1939 roku, posłowie, kombatanci, rodziny poległych, żołnierze, przedstawiciele władz samorządowych, leśnicy, uczniowie i mieszkańcy wsi spotkali się aby oddać hołd żołnierzom 17 pułku piechoty oraz poległym w czasie wojny mieszkańcom Borownicy.
Obchody wojny obronnej w Borownicy zyskały wspaniałą oprawę wojskową dzięki obecności kompanii honorowej wraz z pocztem sztandarowym 1 batalionu piechoty zmotoryzowanej Ziemi Rzeszowskiej im. płk. Benjamina Kotarby 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej z Międzyrzecza. W 2008 roku batalion który przejął dziedzictwo tradycji 17 pułku piechoty i rokrocznie uczestniczy w uroczystościach.
Spotkanie tradycyjnie już rozpoczęło się na wzgórzu nad Czarnym Potokiem, w miejscu, gdzie poległ dowódca pułku płk Beniamin Kotarba wraz z częścią swoich żołnierzy. Dziś w tym miejscu jest punkt kulminacyjny ścieżki przyrodniczo-historycznej Borownica, opisującej m.in. wydarzenia tamtych dni. Zaproszeni goście i uczestnicy spotkania złożyli kwiaty i wieńce pod krzyżem i obeliskiem postawionym ku czci poległych. Dalsza część uroczystości miała miejsce pod pomnikiem mieszkańców Borownicy pomordowanych przez UPA w 1945 roku, gdzie przedstawiciele Sejmu RP, wojsko, samorządowcy, weterani, kombatanci, leśnicy oraz mieszkańcy Borownicy złożyli kwiaty i znicze oddając cześć poległym mieszkańcom wsi. Obchody w Borownicy uświetniła także uroczysta msza święta. Następnie uczestnicy uroczystości udali się na cmentarz, gdzie spoczywa ciało płk Beniamina Kotarby i żołnierza 17 pp Stanisława Baraniucha. Tam nastąpiło odczytanie „Apelu Pamięci” i oddana została salwa honorowa, a poszczególne delegacje złożyły wiązanki kwiatów i zapaliły znicze.
Akcentem wieńczącym uroczystości było spotkanie pokoleń na biwaku i rozmowy przy tradycyjnie już bardzo smacznej, żołnierskiej grochówce.
Organizatorami tegorocznych obchodów byli Zarząd Wojewódzki ZBŻZiOR w Rzeszowie, Wójt Gminy w Birczy, Rada Gminy w Birczy. Patronat nad uroczystością objął Pan Jan Pączek – Starosta Przemyski.
Obchody upamiętniają wydarzenia z 12 września 1939 roku, kiedy to wycofujący się 17 pułk piechoty natrafił w Borownicy na stacjonujące tu wojska najeźdźcy niemieckiego. Płk Kotarba - dowódca pułku zdecydował się przedrzeć przez wieś w kierunku na Birczę. Początkowy sukces 17 pp, wskutek miażdżącej przewagi wroga szybko zmienił się w poważną potyczkę, w wyniku której dowódca pułku poległ na polu walki, a sam pułk został rozbity.
